Uit de koker van Theo Smit.
---------
Sven huurt een appartementje in Antwerpen en gaat naar de hal om zijn naam op de juiste brievenbus en bel te bevestigen.
Terwijl hij daarmee bezig is, komt er een bijzonder aantrekkelijke jongedame in kamerjas uit één van de appartementen om haar postbus te lichten.
Sven glimlacht naar de jonge vrouw en begint een gesprekje met haar. Terwijl ze zo staan te keuvelen, glijdt haar kamerjas een beetje open en het is voor Sven onmiddellijk duidelijk dat de jongedame onder dat kledingstuk poedelnaakt is.
De arme Sven probeert hardnekkig oogcontact met haar te houden zodat zijn blikken niet zuidwaarts afdwalen.
Na een paar zweterige minuten legt de vrouw haar hand op zijn arm en zegt, "laten we naar mijn appartement gaan, ik hoor iemand komen."
Hij stapt met haar de kamer binnen en nadat ze de deur heeft gesloten leunt de vrouw er tegenaan, zodat haar kamerjas nu helemaal van haar naakte lichaam op de grond zakt.
Ze vraagt zachtjes aan hem: "wat is volgens jou mijn beste lichaamsdeel?"
De aangeslagen, gegeneerde Sven schraapt enkele keren zijn keel en stamelt tenslotte, "je oren."
Ze is compleet verbaasd: "mijn oren? Waarom mijn oren? Kijk naar deze borsten! Ze zijn vol, hangen niet door en zijn 100% natuurlijk!
Kijk naar mijn billen, ze zijn stevig en rond en ik heb geen cellulitis! Kijk naar mijn huid: geen littekens, geen vlekjes!
Waarom zou je mijn oren dan als mijn beste lichaamsdeel beschouwen?"
Sven schraapt zijn keel opnieuw en fluistert dan:
"in de hal toen je zei dat je iemand hoorde 'komen'........ , dat was ik!"
