Pitbull

Na de ochtendkoffie had de man net het café verlaten toen hij een wat ongebruikelijke begrafenisstoet het kerkhof zag naderen. Voorop reed een zwarte lijkkoets die op een meter of tien werd gevolgd door een identieke koets. Achter de tweede koets liep een treurige man, het hoofd gebogen, met een pitt bull aan de lijn. Hij werd op de voet gevolgd door wel 200 mannen die in een lange rij achter hem aan liepen.

De toeschouwer deed geen moeite zijn nieuwsgierigheid te bedwingen. Hij liep naar de man met de hond en zei met zachte, eerbiedige stem: "Ik wil u graag mijn medeleven betuigen met uw verlies. Ik ben me ervan bewust dat dit een slecht moment is om u te storen. Maar ik heb nog nooit een begrafenisstoet zoals deze gezien. Mag ik vragen wie er ten grave wordt gedragen?"

"Jawel," antwoordde de man. "De eerste koets is voor mijn echtgenote."

"Wat is er met haar gebeurd?"

De man antwoordde: "Mijn hond viel haar aan en heeft haar doodgebeten."

"Afschuwelijk. En voor wie is de tweede koets?"

"Daarin ligt mijn schoonmoeder," antwoordde de weduwnaar. "Zij probeerde mijn vrouw te hulp te komen toen de pitbull ook haar aanviel."

Er volgde een gedragen, bijna ontroerend moment van stilte tussen beide mannen.

Toen vroeg de toeschouwer: "Zou ik de hond misschien kunnen lenen?"

"Jawel," zei de man. "Sluit maar aan."